Madagaskar jest bardzo dużą wyspą, a pomiędzy dużymi miastami są pomniejsze miasteczka i wioski. Znajdują się tam zupełnie zapomniane wioski, gdzie nie ma atrakcji turystycznych, egzotycznych zwierząt, ale są fantastyczne dzieciaki, które chcą się uczyć. Pomagają im Polscy misjonarze.

 

Beroy to wioska leżąca nad wodą. Można do niej dopłynąć jedynie małymi łódeczkami rzeką TSIRIBIHINA. Podróż twa około godziny. Rzeka jest główną drogą komunikacji i handlu, ale spełnia również inne funkcje takie jak m.in.: miejski prysznic, basen dla dzieci, gdzie mogą zdobywać umiejętności pływackie. Dla kobiet jest miejscem, gdzie przychodzi się po wodę, by przyrządzić obiad. Z rzeki korzystają również zwierzęta, które po całym dniu mogą się napić i ochłodzić w wodzie. Ludzie w wiosce na co dzień zajmują się łowieniem ryb i pracą na roli. Uprawiają fasolę, kukurydzę, orzeszki ziemne oraz tytoń. Wioska jest bardzo biedna, utrzymuje się z tego, co otrzyma z pola lub z rzeki. Liczne cyklony i szarańcze nawiedzające wioskę oraz nieudolna gospodarka powodują, że ludzie w wiosce głodują, dotyczy to również niestety dzieci. Na przełomie lutego i marca często szukają specjalnej odmiany ziemniaka, gdyż nie mają co jeść. Podstawą posiłku jest ryż, lecz w tych miesiącach nie ma za co tego ryżu kupić. Ludzie bardzo ciężko pracują, ponieważ trzeba przygotować pole na następny zasiew. Dorośli w wiosce nie potrafią czytać ani pisać, dlatego walczą o siebie i lepszy byt swoich dzieci, aby miały lepsze życie niż oni. Dzieci uczą się w prowizorycznym miejscu z naprędce zrobionym zadaszeniu lub w Kościele w zależności od pory roku, czy jest to pora deszczowa i spada ściana deszczu czy też upalne słońce z ogromnym skwarem.