Mam na imię Marta, jestem uczennicą Gimnazjum i od trzech lat działam na rzecz wolontariatu. Swoją "przygodę" z Caritas zaczęłam w mojej parafii. Brałam udział w wielu akcjach, na przykład w rozprowadzaniu kremówek, sprzedaży rogali świętomarcińskich, pomocy w organizacji: Dnia Chorego w parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej, Dnia Dziecka przy Katedrze. Od roku uczęszczam do szkolnego wolontariatu, w którym staramy się zachęcić wielu młodych ludzi do niesienia pomocy innym. W sierpniu tego lata pierwszy raz pojechałam na wczasorekolekcje dla chorych i niepełnosprawnych do Zaborówca.

Przez te dziesięć dni opiekowałam się tam 85-letnią panią Gabrielą. Było to dla mnie zupełnie nowe przeżycie, gdyż wcześniej nie miałam do czynienia z osobami poruszającymi się na wózku inwalidzkim, czy z ludźmi, którzy są upośledzeni umysłowo. To doświadczenie sprawiło, że nie ma już dla mnie rzeczy niemożliwych oraz, że pomagając innym, pomagamy tak naprawdę sobie. Od niedawna wspieram również główną siedzibę Caritas Archidiecezji Poznańskiej przy Rynku Wildeckim. Staram się oddawać tam każdą swoją wolną chwilę. Niektórzy pytają mnie, dlaczego to wszystko robię, przecież nie mam z tego żadnych korzyści. I właśnie o to chodzi – odpowiadam, chodzi o BEZINTERESOWNOŚĆ. Wolontariat sprawia mi dużo radości, nagrodą dla mnie są uśmiechnięte twarze osób, którym pomagam. Mimo, że jestem jeszcze młodą osobą, to wiem, że dawanie radości i pomocnej dłoni innym jest i będzie nieodłączną częścią mojego życia.