Mam na imię Marta, jestem uczennicą pierwszej klasy technikum i od czterech lat działam na rzecz wolontariatu. Swoje doświadczenia z wolontariatem opisałam w artykule opublikowanym w zeszłym roku.

Wspomniałam tam o moim pierwszym wyjeździe na wczasorekolekcje dla chorych i niepełnosprawnych, gdzie opiekowałam się Panią Gabrielą. Satysfakcja oraz radość jakich doświadczyłam podczas pobytu w Zaborówcu sprawiły, że bez zastanowienia udałam się tam drugi raz, gdzie tym razem opiekowałam się przez 10 dni 40-letnią panią Reginą.

Po raz kolejny się nie zawiodłam. Choć opieka nad ludźmi niepełnosprawnymi wymagała ode mnie wysiłku, to wdzięczność i uśmiech, które dało się dostrzec przy każdej spędzonej tam chwili rekompensowały wszystko z nadwyżką.



Wolontariat dla mnie to coś więcej niż pomaganie. Bezinteresowna praca na rzecz innych uświadomiła mi, że najważniejszych wartości nie da się przeliczyć, chociażby uśmiech drugiego człowieka sprawia, że czuję się w pełni spełniona w tym, co robię. Pracę w wolontariacie polecam każdemu, kto szuka samorealizacji. Pomoc drugiemu człowiekowi sprawia, że odkrywamy w sobie wartości, o których wcześniej może nie mieliśmy pojęcia, najogólniej mówiąc, zyskujemy samoświadomość.